Wedrując Kolejowym Szlakiem

Linię kolejową z Białegostoku do Baranowicz (przez Wołkowysk i Słomin) zbudowano w 1886 roku. Stanowiła ona równoleżnikowe połączenie linii warszawsko-petersburskiej z warszawsko-moskiewską. Po roku 1945, a więc po zmianie granic, linia Białystok-Wołkowysk została przecięta granicą państwową, a jej ranga spadła do roli lokalnej, stała się więc linią uzupełniającą. Na mapach wydawanych do 1989 roku zaznaczano stację Zubki Białostockie jako miejsce w którym linia rzekomo się kończyła. Wzbudzał jednak zainteresowanie fakt, że na szlaku tym widywało się stosunkowo często tranzytowe pociągi towarowe. Oficjalnie jednak starano się nie zdradzać międzynarodowego, militarnego charakteru tej linii.

Od początku lat dziewięćdziesiątych następował stosunkowo szybki spadek przewozów towarowych, a zwłaszcza ruchu tranzytowego. Można śmiało powiedzieć, że dopiero od tego okresu linia ta nabrała charakteru wyłącznie lokalnego. Obecnie podstawowym surowcem transportowanym koleją z Walił (stacyjka przed Zubkami) do Białegostoku jest drzewo. Często również widuje składy cystern, gdyż w okolicach miejscowości Sokole zlokalizowane są bocznice należące do koncernu paliwowego. W samym Białymstoku, przy ulicy Ciołkowskiego znajduje się również duża bocznica. Korzysta z niej wiele przedsiębiorstw zlokalizowanych we wschodniej części miasta (węglówka, fabryka sklejek, browar).

Myślę, że przy dalszym przeglądaniu tej strony, pomocnym narzędziem, okazać się może ta oto mapka /otwiera się w nowym oknie/: