Podejrzewam, że najstarszym, a zarazem najładniejszym obiektem kolejowej architektury, na linii Białystok - Zubki Białostockie jest wiadukt przy skrzyżowaniu ulic: 1000-lecia PP, Jurowieckiej i Poleskiej.
Dwa półokrągłe, betonowe przęsła przyciągają wzrok już z daleka. Przyglądając się dokładniej możemy dostrzec na balustradzie dwie tablice. Na jednej widnieje napis PKP, natomiast na drugiej 1953. Przypuszczam jednak, że wymienionej daty nie należy bezpośrednio kojarzyć z datą budowy, a jedynie z datą głównego remontu. Moim zdaniem w latach pięćdziesiątych konstrukcja wiaduktu została gruntownie zmodyfikowana.
Przęsło lewe (patrząc od ulicy Jurowieckiej) pełniło pierwotnie rolę mostu nad rzeką Białą. Po remoncie, koryto rzeki uregulowano, obniżono jej poziom w taki sposób aby możliwe było skierowanie wody do betonowego kanału biegnącego pod jezdnią. Rozwiązanie takie pozwoliło zaadoptować lewe przęsło do ruchu kołowego. Zwiększyła się w ten sposób dwukrotnie przepustowość wiaduktu.
Warto wiedzieć, że przez omawiany wiadukt przebiegała dawniej linia dwutorowa. Analizując przedwojenny plan miasta, można z łatwością dostrzec, że drugi tor (obecnie rozebrany) odgałęział się tuż przed dworcem, przecinał ulicę Piusa IX (obecnie Zwycięstwa), szedł wzdłuż ul. Choroszczańskiej, przechodził nad ulicą Knyszyńską, a następnie opadał w dół. Kilkaset metrów przed przejazdem, przy ulicy Sitarskiej, oba tory biegły już równolegle obok siebie, aż do stacji towarowej Białystok Poleski (Fabryczny).
